به روایت عطف؛
به گزارش خبرگزاری تسنیم، رابطه‌ای است میان زائر و زیارت و تقرب به خدای متعال؛ یک رشته به‌هم متصل که از زائر شروع می‌شود و با گام نهادن در مسیر زیارت به قرب الهی ختم می‌شود.
این رشته نورانی را استاد جواد محدثی اینچنین بیان و توصیف کرده است:
«زائر هرکه باشد، زیارت هرگاه که انجام شود، مزار در هرجا و هر سرزمینی که باشد، کانونی برای رشد معنویات و زمینه‌ای برای رشد ارزش‌های الهی در انسانهاست. حال چه زیارت خانه خدا باشد. چه زیارتِ مرقد رسول‌الله، چه زیارت قبور اولیای دین و مدفونین مظلوم بقیع و چه شهدای «احد»، مدفونین قبرستان ابوطالب در مکه و به خاک آرمیدگان در شهرهای مختلف زیارتگاه‌های دور و نزدیک و مشهور و گمنام.
اینها همه دل و جان را روشن ساخته و امید می‌بخشند، حتی زیارت قبور مؤمنان و صالحان نیز انسان را به یاد آخرت و صلاح می‌اندازد و یاد خدا را در دلها بیدار می‌کند. از قبور اولیاء‌الله نور معرفت و هدایت می‌درخشد. مکان‌های مقدس و مذهبی انسان را به خدا نزدیک می‌کند و حالت خضوع و آرامش ایجاد کرده، روح را سرشار از خلوص، دل را پر از امید، جان را لبریز از صفا و عشق می‌کند.
زیارت مرقدهای مطهر معصومین (ع) گامی در مسیر تزکیه است. این دیدارها، مقدمه قرب معنوی است. زمینه را برای همسو شدن با آن انسان‌های والا و اسوه‌های کمال فراهم می‌سازد. زیارت، یک عمل تکراری و بی‌روح نیست. زائر نباید به ظواهر و شکلها و ساختمان‌ها و در و دیوار و نور و رواق بنگرد و از عظمت و معنویت معصومین غافل شود. زیارتگاهها، محیط‌هایی پاک هستند که صداقت و کمال را به یاد می‌آورند و بازدارنده از رذایل و افزاینده فضایل هستند.
هر چه میزان خداشناسی، پیغمبرشناسی و ولی‌شناسی بیشتر باشد، به همان اندازه نصیب از برکت این قبور نورانی و مزارهای متبرک بیشتر خواهد بود.
زائر، وقتی در برابر یک حجت خدا و امام معصوم و پیشوای شهید قرار می‌گیرد و در مزار رهبران دین، با شناخت و بصیرت حضور می‌یابد و می‌داند که آنها کمال مجسم و فضیلت متبلور هستند و آنها را به عنوان جلوه‌ای از نور خدا و چشمه‌ای از فیض رب و تبلوری از ایمان و اخلاص و عبودیت می‌شناسند، عظمت آنها را دریافته و متوجه نقصها و ضعف‌های خود می‌شود. اینجاست که «زیارت» کلاسی برای شناسی و خودسازی می‌شود و زائر، شاگردی در این مکتب و استادانش اولیاء الله، و مکانش؛ زیارتگاهها…
نتیجه اینکه سفر حج زمانی تاثیرگذارتر خواهد بود که آدمی به عنوان یک زائر چنین رابطه‌ای با زیارتگاهها برقرار کند و در پرتوی وجود آنها نور را بجوید و به دنبال تقرب به درگاه ایزد متعال باشد.
انتهای پیام/